Bakmayın ataların anasına bak kızını al lafına. Asıl anasına bakıp oğlunu değerlendirmek gerekir. Konunun ayakları Freud’un psikolojik bulgularına basıyor.

Oidipus Kompleksi erkek çocukların fallik dönemde (3 yaş ile 6-7 yaş aralığında) annelerini aşırı sahiplenmeleri ve baba figürünü karşıt-düşman olarak görme dönemlerine dayanır.  Aynı yaş aralığında (elektrakompleksi) kız çocukları da babaya aşırı düşkünlük gösterir, anneyi rakip görür.

Peki bu belli yaş aralığına sabitlenmiş dönem en geç yedi yaşında sona erer mi? Sahiden dönem bitince kızlar annelerine, oğullar babalarına mı yakınlaşır? Sanırım bunun cevabı anne-babaların süreci yönetmesiyle ilgili. Çocuğun gelişim çağı dönemeçlerinin farkında olan ebeveynler sağlıklı yetişkinler olmalarına rehberlik edebilirlerse çocuk kendi öznelkişiliğini oluşturabilir. Değilse öykündükleri ebeveynin karakteristik özelliklerini üstlenip, onu taklit ederek ona dönüşebilirler.

Şöyle genel olarak toplumu bir gözden geçirelim. Yakın çevrenizi gözlemleyin. Erkeklerin ve kadınların davranış modellerini inceleyin. Kadının babasıyla olan görünür ilişkisi ne olursa olsun baba karakterine uygun davranışlarını fark edeceksiniz.

Güçlü, başat, kendi ayakları üstünde durabilen kadınların erkek çocukları benzer davranışları sergileyebilir. Aynı davranış örneklerini babasında gören kız çocukları da babalarına öykünerek yaşamını devam ettirebilir. (Özellikle olasılık ifadesi kullanıyorum çünkü başat özelliğine baskıcılık da eklenmiş ebeveynin çocukları pısırık, korkak, çekinik de olabiliyor.)

Hali hazırdaki sessiz, çekinik, protesto kültüründen uzak toplum olmamızın altında yatan nedenlerden biri de kadının toplumsal baskılar altında çelimsiz kalışı, dolayısıyla bunun genel toplum karakterine dönüşmesi şeklinde açıklanabilir mi?

Elbette tek neden budur diyecek kadar bilimin dışından bakmıyorum ama kadının karakteristik yapısında babasına özenen; erkeğin de annesine öykünen ve hatta onların davranış örüntülerinden çıkarımlarıyla kendi hareketlerini biçimlendirdiklerini seziyorum. Erkek anasına çekiyor, kız babasına. Özellikle bir olay karşısında verdikleri tepkiler anne-babasından esinlenmiş oluyor.

Kuşaklar düzleminden bakarsak X kuşağı ebeveynlerinin çocukları ile Y kuşağı çocukları arasında bir fak var mıdır?

Sanırım sosyal psikolojinin alanına giriyoruz. Var mı aranızda açıklama getirmek isteyen?